para kay "the one who got away"

Ikaw, oo, ikaw.

Ikaw yung "the one who got away" ko.

Lahat nga siguro ng pick-up line pwede ko ng aralin, para sana mapansin at tingnan mo lang ako. Wa-epek ba? Siguro?

Ang tagal ko na ding nagdadasal. Pinagdaanan ko na lahat. Denial. Anger. Bargaining. Depression. Pero nasa process pa din ako ng acceptance.

Sabi ko nga akala ko "Just when I though I was over you" na ang peg ng buhay ko. Nagdaan na ang lahat ng bagyo, biglang "Ill never get over you" naman... pwede ring "I'll never go far away from you." At the end of the day, kumakanta ang puso ko "Bakit nga ba mahal kita?" Best friend ko na tuloy si Roselle Nava.

Kailan oh kailan, kailan mo ba mapapansin ang aking lihim? Kahit anong gawing lambing, di mo pinapansin. Lahat na ata ginawa ko. Inaway na kita, naglalambing, nagpapakabait, nagsusungit, nagdidisappear, ngunit sa puso ko'y ikaw pa rin! Awwww!

Ang hirap ng ganito. And I hid inside, till I almost died. Lagi kitang tinitingnan pag sa malayo. Hanggang tingin na lang, pasulyap-sulyap, admiring you from afar...from a distance. Minsan nakakatempt na ngang lumapit sa yo. Magpakilala, kahit kilala mo na ko. Baka kasi di pa nakaimprint sa puso mo yung pangalan ko eh, ako na ang gagawa para sa 'yo.

Pero ayaw ko din namang ipilit sarili ko. That's why I tried to maintain some sort of distance. Pero after all what I have been through, it all comes down to you, and only you. Sana nga it's meant to be the two of us after all. Pero ang tanong kasi: should I give up, or should I keep on chasing pavements? Hanggang kailan, hanggang saan, hanggang matapos ang kailanpaman?

Sabi ko nga napapagod din ang puso. Sutil na puso to eh. Pasaway sobra. Kadenahan ko nga. Swooosh, kumakawala. Hinahabol ka eh. Tumitingin ako sa iba, you know. Promise. Kaso, soulmate nga ata talaga kita. Ang malas ata, hanggang doon na lang ata yon. Friendzoned, I guess so ganun na nga ata ang mangyayari. Ayoko ng friends forever, kung ako lang ang tatanungin, tuloy, ang heartstrings ko, "why can't it be the two of us, why can't we be lovers, only friends."

Sana at the end "tayong dalawa." Ang sarap siguro nun. Ang tagal na kitang hinihintay. And I can't stop the madness until it explodes, minsan. Which goes to say, ang hirap pigilin ng damdamin. Mr. Kupido, sablay ka pumana. Yan tuloy.

Minsan okay ka eh. Para ka lang talagang puzzle piece, which you have to unravel and solve the mystery.

But still and all, tama nga si Kat. Gusto kita. Sobra. Kaso may mga bagay na kailangan "time-out" muna. Pwede kasing nagiintay ako sa wala. Pwede ding sobra na kong si gaga at tanga. All these time, baka sa yo lang ako nakatingin. So is it safe to say na kailangan I should expand my vision. Baka kasi hanggang dito lang tayo. Baka kasi we are not really meant to be.

"In another life, I will be your girl."

Pero kung tayo, there's gonna be one less lonely girl. :D